Tajwański scalion pancake plus marokański msemen równa się pyszny naleśnik

Czytasz, patrzysz a czy gotujesz? Bardzo lubię wykonywać potrawy z innych blogów kulinarnych, niekiedy dodając coś od siebie. Przepis na naleśnik Scalion Pancake pochodzi z bloga Natalii mieszkającej na Tajwanie. Zrobiłam, spróbowałam i dałam spróbować innym. Wnioski: taki pyszny i sycący, że aż łzy lecą. Mimo, że pochodzi z innego kraju, z innej kultury i ma inny smak to mój mąż stwierdził, że ma on coś wspólnego z... marokańskim naleśnikiem Msemenem. Zapraszam Cię do obu przepisów, do ich fuzji oraz do blogowej zabawy #CzytaszPatrzyszGotujesz .

O co chodzi w tej zabawie przeczytasz TUTAJ.

Zgodnie z jej celem postanowiłam zrobić coś specjalnego. Wykonać Scalion Pankake ale z modyfikacjami i podzielić się wrażeniami. Tak jak Natalia do wyrobu ciasta użyłam mąki i wody ale dodałam też semolinę, będącą składnikiem msemenu. Natalia jako nadzienie wybrała szczypiorek. Ja dorzuciłam świeży szpinak i serek feta. Wyszło mi sześć naleśników.

Składniki

• 400g mąki
• 250g semoliny
• Miseczka zimnej wody
• Miseczka zagotowanej wody
• Oliwa
• Sczypiorek
• Świeże liście szpinaku
• Serek feta
• Sól
• 3 jajka

W misce wymieszałam ze sobą mąkę i semolinę dodając na przemian wodę zimną i wodę ciepłą mniej więcej tak jak to zrobiła Natalia. Ugniotłam ciasto do jednolitej masy, ulepiłam z niego kulę. Miskę z ciastem przykryłam wilgotnym ręczniczkiem i odstawiłam na 20 minut.

W międzyczasie przygotowałam nadzienie. Musiałam posiekać drobno szczypiorek, liście szpinaku i fetę.

Zazwyczaj nie lubię siekania tego typu składników. Przez to, że po umyciu są wilgotne oraz muszą być bardzo drobne strasznie kleją się do noża, a potem do rąk kiedy chcesz je strzepnąć. Do czasu aż przywieźliśmy z Maroka specjalny i nietypowy nóż - bujawkę.

Wygięty jest w łuk, na którego końcach są drewniane dwa uchwyty. Łapiesz go dwoma rękami i kroisz nim warzywa bujając na wszystkie strony. Krojenie jest szybsze, bardziej precyzyjne. Klejenie do metalu mniejsze niż przy klasycznym nożu. Klejenie do rąk podczas krojenia zero. Okazał się niezwykle praktyczny i można nim siekać prawie wszystko.

Pokrojone składniki odłożyłam na jeden talerz.

Dalej z ciastem postępowałam tak jak Natalia. Gniotłam je rękoma w wałek, składałam na pół, potem znowy ugniatałam na stolnicy posypanej mąką. Zauważyłam, że dzięki semolinie w składzie mniej kleiło się do podłoża.

Ulepiam z ciasta rulonik i podzieliłam na sześć części. Z każdej z nich miał powstać jeden naleśnik.

Wzięłam każdą z części osobno i rozwałkowałam na krążek. Można użyć wałka. Ja rozgniotłam ją rękoma tak jak ciasto na msemen.

Nalałam trochę oliwy do miseczki. Nabrałam ją na łyżeczkę, nakropiłam na środek okręgu i rozprowadziłam po nim równomiernie.

Wzięłam trochę nadzienia i nałożyłam na „naoliwiony” okrąg z ciasta. Posypałam solą.

Zwinęłam ciasto w rulon, a rulon w ślimaka. Rozpłaszczyłam rękoma na grubość ok 5mm.

Powtórzyłam ten proces z każdym z sześciu kawałków ciasta.

Rozgrzałam oliwę na patelni i wbiłam w nią jajko, gdyż tak jedzą na Tajwanie, tak polecała Natalia. Naleśnik wraz z nim rzeczywiście jest pyszny. Kiedy było ono jeszcze płynne szybko wrzuciłam w nie pierwszy naleśnik. 

Według moich doświadczeń do naleśnika zrobionego z samej mąki jajko pięknie się przykleja. Natomiast z naleśnikiem, w którego skład wchodzi mąka i semolina już się tak nie zlepią. 

Dlatego w tym przypadku zrezygnowałam z jajek. Można go przecież jeść zarówno z jajkiem jak i bez.

Podczas smażenia naleśnik przekładałam raz na jedną raz na drugą stronę aby lekko zbrązowiał. Wyszedł bardzo pyszny i polecam jeść go na ciepło.

Smacznego!!!

Dzięki Natalia za zgodę na interpretację Twojego wyśmienitego przepisu ;)

#CzytaszPatrzyszGotujesz